Με τον όρο τζαζ αναφερόμαστε στο μουσικό είδος που αποτέλεσε εξέλιξη της λαϊκής αμερικανικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, με αφρικανικές καταβολές. Περιλαμβάνει αρκετά μουσικά είδη που στηρίχτηκαν σε ένα κοινό σκεπτικό κατασκευής, τον μερικό ή και ολικό αυτοσχεδιασμό. Γνώρισε σημαντική ανάπτυξη και διεθνή αναγνωρισιμότητα κατά τη δεκαετία του 1920. Αν και υπάρχει μεγάλη δυσκολία να οριστεί η Τζαζ στο σύνολό της, ένας ορισμός που διευκρινίζει εν μέρει το περιεχόμενό της είναι ότι πρόκειται για μία μουσική στην οποία ο μουσικός εκτελεί μελωδικές παραλλαγές πάνω σε μία δεδομένη αρμονική βάση και αυτό σε διάλογο με τον ρυθμικό παλμό.

Βέβαια, από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα και μετά, όταν η αβάν γκαρντ της τζαζ απέρριψε το προκαθορισμένο αρμονικό πρότυπο, ο ορισμός αυτός δεν θεωρείται επαρκής για όλα τα είδη της Τζαζ. Ένας σημαντικός συνθέτης και πιανίστας της Τζαζ, ο Τελόνιους Μονκ (Thelonious Monk, 1917–1982) είχε πει: “Η Τζαζ είναι Ελευθερία”.

Και πράγματι, ο αυξημένος βαθμός αυτοσχεδιασμού που περικλείει το είδος αυτό σε κάθε συστατικό της μουσικής (Μελωδία, Αρμονία, Ρυθμό) μας επιβεβαιώνει το βασικό αυτό πλαίσιο της μουσικής Τζαζ. Εάν στα παραπάνω χαρακτηριστικά προσθέσουμε ότι, αντικειμενικός στόχος κάθε μουσικού της Τζαζ είναι να απελευθερώσει τις μουσικές ιδέες που έχει στο μυαλό του και να τις παίξει στο μουσικό του όργανο ή να τις τραγουδήσει, τότε η έκφραση αυτή του Τελόνιους Μονκ γίνεται ακόμα πιο συγκεκριμένη.

Ο μουσικός της τζαζ, ασκείται επίπονα σε γνωστά συστατικά στοιχεία της μουσικής, κοινά για κάθε μουσικό είδος όπως οι Κλίμακες, οι Συγχορδίες, η Μελωδία, ο Ρυθμός, η Αρμονία, ώστε να είναι σε θέση, οι μελωδίες που ακούει με το μυαλό του να κατευθύνουν τα δάχτυλά του, σε μια πραγματικά προσωπική έκφραση, σε ένα διάλογο με τον εαυτό του, τους μουσικούς που τον συνοδεύουν και με το κοινό.

Το τραγούδι ήταν πάντα βασικό κομμάτι του πολιτισμού όλων των κοινωνιών του ανθρώπου, ξεκινώντας από το λαϊκό πολιτισμό των  παραδοσιακών κοινωνιών (παραδοσιακό τραγούδι) μέχρι τη λαϊκή  κουλτούρα  των πόλεων (ρεμπέτικο, μπλουζ κ.α.). Σήμερα ακόμη παραμένει το κυρίαρχο μουσικό είδος με την μεγαλύτερη απήχηση στο ευρύ κοινό, ο κύριος τρόπος έκφρασης του ανθρώπινου ψυχισμού. Αυτό το οφείλει στην συμπυκνωμένη, απλή και σύντομη φόρμα του και στην αμεσότητα που την χαρακτηρίζει. Μέσα από ένα τραγούδι και μέσα σε λίγα λεπτά, με τις ελάχιστες δυνατές νότες, μπορούμε  να μεταδώσουμε  ένα συναίσθημα,  μια εικόνα, μια μουσική ιδέα, μια ποιητική σύλληψη.

Συμπύκνωση σημαίνει ότι ήδη οι βασικές αρχές της μουσικής, ακόμα και της λεγόμενης σοβαρής μουσικής, περικλείονται σ’ ένα καλό τραγούδι. Μ’ αυτή την έννοια είναι ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό εργαλείο, μια ομαλή εισαγωγή στη μουσική. Αν κατανοήσουμε τους νόμους που διέπουν ένα τραγούδι έχουμε κάνει ένα ουσιαστικό βήμα για την κατανόηση των νόμων της μουσικής συνολικά.

Το Ωδείο μας έχει επεξεργαστεί και προτείνει μια ταχύρρυθμη μέθοδο εκμάθησης και συνοδείας τραγουδιών που απευθύνεται τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες με μέσα απλά και άμεσα εφαρμόσιμα, χωρίς να προϋποθέτει μακρόχρονη ενασχόληση με ασκήσεις ή κομμάτια που μπορεί να φαίνονται μακριά από την σύγχρονη αισθητική. Η αμεσότητα των αποτελεσμάτων δίνει χαρά στον μαθητή επειδή του δίνει την δυνατότητα να εκφραστεί  και μάλιστα μέσα από ένα οικείο και αναγνωρίσιμο ιδίωμα. Ο μαθητής αποκτά αυτοπεποίθηση και μαθαίνει να αντλεί ευχαρίστηση από  τη μουσική εξάσκηση και ερμηνεία γιατί αυτή του δίνει σύντομα την δυνατότητα να παίξει τα αγαπημένα του τραγούδια, να εκφραστεί μουσικά και να επικοινωνήσει με τους φίλους του μέσα από κοινές αναφορές. Μια και όμως, όπως είπαμε, θα έχει κατανοήσει τις βασικές αρχές της μουσικής και θα έχει εξοικειωθεί με την διαδικασία της μελέτης θα είναι πια έτοιμος, όταν θελήσει, να περάσει με ανεπαίσθητο τρόπο και στην μελέτη της κλασικής μουσικής.

Η εκμάθηση άρα της συνοδείας τραγουδιών, όπως την προτείνει το Ωδείο “ΝΙΚΟΣ ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ”, είναι ταυτόχρονα ένας τρόπος να έχουμε άμεσα αποτελέσματα και να πάρουμε χαρά από την μουσική μέσα από τη μελέτη ενός αγαπημένου και κοινά αποδεκτού είδους όπως το τραγούδι κι απ’ την άλλη είναι ένα πολύ καλό ερέθισμα ώστε, εξοικειωμένοι με απλές μουσικές  έννοιες και δομές,  να προσεγγίσουμε ομαλά και τον πιο σύνθετο  κόσμο της σοβαρής μουσικής.

Με τον όρο πλήκτρα (αγγλ. keyboards) εννοούμε τα ηλεκτρόφωνα πληκτροφόρα μουσικά όργανα τα οποία παράγουν ήχο με τη χρήση μουσικού πληκτρολογίου. Τα πιο διαδεδομένα από αυτά διαθέτουν μηχανικές, ηλεκτρομηχανικές και ηλεκτρικές ιδιότητες, με πιο γνωστό το-δανειζόμενο από την αγγλική γλώσσα-συνθεσάιζερ (αγγλ. synthesizers), ονομασία που προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη “σύνθεσις”, καθώς και το ηλεκτρικό αρμόνιο.

Τα πλήκτρα όπως τα γνωρίζουμε σήμερα εξελιχτήκαν κυρίως κατά τον 20ο αιώνα, με ηλεκτρομηχανικά όργανα. Αν και τα ίδια τα πλήκτρα αρχικά φτιάχνονταν με φυσικά υλικά όπως έβενο και ελεφαντόδοντο, αργότερα χρησιμοποιήθηκαν συνθετικά υλικά για να καλύψουν τα ξύλινα κλειδιά.

Έχει γίνει αρκετή προσπάθεια για την αντικατάσταση ενός ογκώδους οργάνου όπως είναι το πιάνο με κάτι μικρότερο και ελαφρύτερο. Το ηλεκτρικό πιάνο και ηλεκτρονικό πιάνο ήταν αρχικές προσπάθειες, που, αν και υπήρξαν χρήσιμες ως όργανα αυτά καθαυτά, εντούτοις δεν μπόρεσαν να αναπαράγουν την χροιά στον ήχο του πιάνου.

Μεγάλη εξέλιξη στον χώρο των συνθετών μουσικής (synthesizers) υπήρξε κατά τη δεκαετία του 1960, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Το ακορντεόν είναι ένα αερόφωνο πληκτροφόρο μουσικό όργανο, ιδιαίτερα διαδεδομένο στη λαϊκή και παραδοσιακή μουσική πολλών Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών χωρών. Εφευρέθηκε κατά πάσα πιθανότητα στη Γερμανία το 1822, αν και το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ανήκει στον Cyrill Demian (1829). Έχει σχήμα κουτιού και αποτελείται από δύο πληκτρολόγια και μια αεροπαραγωγό φυσούνα που συμπιέζεται και επεκτείνεται από τον εκτελεστή. Ο ήχος παράγεται με τη δόνηση μεταλλικών ελασμάτων στο εσωτερικό του, που πάλλονται με τη ροή του αέρα.

Το ακορντεόν παίζεται κρατώντας το με τα δύο χέρια στο ύψος του στήθους. Συχνά χρησιμοποιούνται ιμάντες στήριξης (από το όργανο στους ώμους) λόγω του βάρους του οργάνου. Το αριστερό χέρι χειρίζεται ένα πληκτρολόγιο παρόμοιο με αυτό του μπαντονεόν, που αντιστοιχεί σε 120 διαφορετικούς συνδυασμούς ελεύθερων μπάσων νοτών ή συγχορδιών. Ο ρόλος του είναι κυρίως συνοδευτικός (ακκομπανιαμέντο), με έντονο το ρυθμικό στοιχείο. Στο δεξί χέρι αντιστοιχεί ένα πληκτρολόγιο παρόμοιο μ’ αυτό του πιάνου για την εκτέλεση της μελωδίας. Ενίοτε το δεξί πληκτρολόγιο έχει μορφή παρόμοια με το αριστερό, όπως και στο μπαντονεόν, το ρώσικο ακορντεόν (μπαγιάν) και την κονσερτίνα. Η φυσούνα χειρίζεται και από τα δύο χέρια, όχι μόνο για την παραγωγή αέρα, αλλά και για την διαφοροποίηση των δυναμικών. Ακόμη, το ακορντεόν διαθέτει πλήκτρα ρετζίστρων*, τα οποία διαφοροποιούν τον ήχο, συνήθως με συνδυασμούς οκτάβων.

Λόγω του σχετικά μικρού μεγέθους του, αλλά και της ιδιότητάς του να συνδυάζει μελωδία και συνοδεία, το ακορντεόν αγαπήθηκε και ενσωματώθηκε στη λαϊκή και παραδοσιακή μουσική πολλών λαών. Στην Ευρώπη, συνδέθηκε άρρηκτα με τη γαλλική λαϊκή μουσική του 20ού αιώνα, όπως επίσης και με το ρεπερτόριο του ταγκό. Ευρεία είναι η διάδοσή του στην ιταλική και ελληνική μουσική, ενώ αποτελεί κυρίαρχο όργανο σε μπάντες σλαβόφωνων χωρών.

* ρετζίστρο: ηχόχρωμα. Η ανθρώπινη φωνή είναι ικανή να παράγει ήχους χρησιμοποιώντας διαφορετικές φυσιολογικές διεργασίες του λάρυγγα. Αυτές οι διαφορετικές μορφές της παραγωγής φωνής είναι γνωστές ως φωνητικά ρετζίστρα, στο ακορντεόν έτσι ονομάζονται τα κουμπιά που υπάρχουν στη μέση των πλήκτρων.

Ακουστική κιθάρα λέγεται η κιθάρα η οποία για την παραγωγή ήχου χρησιμοποιεί μόνον ακουστικές μεθόδους, εν αντιθέσει με την ηλεκτρική κιθάρα, της οποίας ο ήχος παράγεται μέσω ηλεκτρονικής ενίσχυσης. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία ακουστικών κιθάρων και υποκατηγορίες, κυρίως ανάλογα των χορδών (νάιλον ή μεταλλικών). Ως είδος προήλθε από την κλασική κιθάρα. Με αυτήν παίζεται κυρίως σύγχρονη μουσική (ποπ, ροκ -διάφορα είδη- κ.λπ.). Βρίσκεται συνήθως σε μέγεθος 4/4(τέσσερα τέταρτα). Τώρα πια υπάρχει σε διάφορα χρώματα. Ως πλήκτρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλών ειδών πένες ή τα δάκτυλα, εφ’ όσον οι χορδές είναι αρκετά μαλακές.

Ηλεκτρική αποκαλείται η κιθάρα που χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνήτες για να μετατρέψει τον ηχητικό παλμό των ατσάλινων χορδών της σε ηλεκτρικό ρεύμα το οποίο μπορεί έπειτα να ενισχυθεί από ένα σύστημα ενισχυτή-ηχείου. Το σήμα που προέρχεται από την κιθάρα μπορεί κάποιες φορές να διαφοροποιηθεί με εφέ όπως το βάθος ή να παραμορφωθεί. Ενώ οι περισσότεροι τύποι ηλεκτρικής κιθάρας φέρουν έξι χορδές, απαντώνται και επτάχορδες οι οποίες χρησιμοποιούνται από κάποιους μουσικούς της τζαζ και της μέταλ μουσικής, καθώς και δωδεκάχορδες (με έξι ζεύγη χορδών οι οποίες απέχουν διάστημα μιας οκτάβας τις οποίες συναντάμε κυρίως σε μουσικά είδη όπως το τζανγκλ ποπ και το ροκ.

Η ηλεκτρική κιθάρα χρησιμοποιήθηκε αρχικά από μουσικούς της τζαζ ως ένα κούφιο όργανο, ηλεκτρικώς ενισχυμένο για μεγαλύτερη ένταση κατά την περίοδο της άνθησης του σουίνγκ. Οι πρώτες ηλεκτρικές κιθάρες διέθεταν κούφιο σώμα, ατσάλινες χορδές και ηλεκτρομαγνήτες με σπείρες από βολφράμιο που κατασκεύαζε η εταιρία Rickenbacker το 1931. Παρόλο που μερικές από τις πρώτες κατασκευάστηκαν από τον Les Paul, ο πρώτος επιτυχημένος εμπορικά τύπος ηλεκτρικής κιθάρας με κούφιο σώμα ήταν η Fender Esquire το 1950. Η ηλεκτρική κιθάρα ήταν ένα όργανο-κλειδί για την ανάπτυξη πολλών μουσικών ειδών που εμφανίστηκαν από τα τέλη του 1940 και μετά όπως το Σικάγο Μπλουζ, το πρώιμο Ροκ εντ Ρολ και το Ροκαμπίλι καθώς και το Μπλουζ Ροκ του 1960. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε διάφορα άλλα είδη μουσικής όπως η κάντρι, η Άμπιεντ, η Νιου Έιτζ, καθώς και σε κάποια είδη σύγχρονης ορχηστρικής μουσικής.

Το μπάσο είναι ένα έγχορδο μουσικό όργανο που παίζεται με τα δάχτυλα ή τον αντίχειρα, με τεχνικές όπως slapping, popping, tapping και thumbing, ή με πένα. Το σχήμα του είναι παρόμοιο με αυτό της ηλεκτρικής κιθάρας, διαφέρει όμως στο μήκος του λαιμού και στην απόσταση των τάστων μεταξύ τους. Συνδέεται με ενισχυτή στις ζωντανές εμφανίσεις. Έχει τέσσερις χορδές συνήθως, αν και υπάρχουν και πεντάχορδα, εξάχορδα ή ακόμα και με μεγαλύτερο αριθμό χορδών μπάσα.

Το μπάσο αντικατέστησε σταδιακά το κοντραμπάσο, έτσι σήμερα χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλα τα είδη μουσικής, ροκ, τζαζ, ποπ, χέβι μέταλ, κάουντρι, μπλουζ ενώ έχει πάρει και θέση και σε ορχήστρες. Συνήθως αποτελεί μέρος του ρυθμικού τμήματος ενός μουσικού συνόλου, ωστόσο σε ορισμένα είδη, κυρίως στη τζαζ, στη φανκ και στη χέβι μέταλ μουσική συμμετέχει και με σόλο.

Εκείνος που ξεκίνησε τη μαζική κατασκευή και πώληση μπάσων ήταν ο Λέο Φέντερ, ιδρυτής της παγκοσμίου φήμης εταιρείας μουσικών οργάνων Fender, τη δεκαετία του ’50. Η εταιρεία Gibson προώθησε ένα μοντέλο μπάσου σε σχήμα βιολιού και λίγο αργότερα, ένα άλλο παρόμοιο με την ηλεκτρική κιθάρα Gibson SG που η ίδια εμπορευόταν. Σύντομα, κυκλοφόρησε στην αγορά και το Thunderbird, το πρώτο μπάσο με διπλούς μαγνήτες, έναντι των παραδοσιακών μονών. Τα μοντέλα της Gibson ήταν μικρότερα σε μέγεθος από αυτά της Fender. Το 1957, η Rickenbacker κυκλοφόρησε το κλασικό μοντέλο Rickenbacker 4000, το πρώτο μπάσο που ο λαιμός ενώνεται με το σώμα του οργάνου και δεν κολλάει απλώς πάνω του.

Η ακμή της ροκ μουσικής τη δεκαετία του ’60 αύξησε τον ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών. Μπάσα όπως τα Mustang και Jazz Bass της Fender και το EB-3 της Gibson χρησιμοποιήθηκαν από ροκ μουσικούς μεγάλων συγκροτημάτων. Επίσης, τη δεκαετία του ’70 δημιουργήθηκε το πρώτο πεντάχορδο μπάσο, με την προσθήκη μιας χαμηλότερης χορδής, από την εταιρεία Tobias, και το 1975 δημιουργήθηκε από τον Καρλ Τόμσον το πρώτο εξάχορδο μπάσο.

Τη δεκαετία του ’80 εμφανίστηκαν και τα πρώτα άταστα μπάσα. Όπως λέει και το όνομά τους, τα μπάσα αυτά δεν χωρίζονταν σε τάστα, όπως τα συμβατικά ηλεκτρικά μπάσα, παίρνοντας τη μορφή της ταστιέρας των κοντραμπάσων. Ο ιδιαίτερος ήχος του άταστου μπάσου χρησιμοποιήθηκε ευρέως στη τζαζ μουσική, αν και ροκ μουσικοί, όπως ο Έρικ Κλάπτον και ο Ντέιβιντ Γκίλμουρ των Pink Floyd, αλλά και χέβι μέταλ μπασίστες, όπως ο Στιβ Ντι Τζόρτζιο, χρησιμοποίησαν άταστα μπάσα. Ένας από τους μεγαλύτερους μπασίστες που χρησιμοποίησαν άταστο μπάσο ήταν ο Τζάκο Παστόριους, ο οποίος μόνος του αφαίρεσε τα τάστα από το Fender Jazz μπάσο του. Την ίδια δεκαετία χρησιμοποιήθηκαν και ακουστικά μπάσα, δηλαδή μπάσα σε μορφή ακουστικής κιθάρας.

Τα τελευταία χρόνια τα πεντάχορδα μπάσα έχουν εξαπλωθεί, καθώς είναι πιο διαθέσιμα από παλιότερα. Η τελευταία καινοτομία στην κατασκευή μπάσων είναι τα ψηφιακά μπάσα, τα οποία μπορούν να παράγουν πολλούς διαφορετικούς ήχους.

 Το μάθημα αυτό αποτελεί έναν Κύκλο Ελεύθερης Σπουδής όπου διδάσκεται η Τεχνική της Φωνής με Ασκήσεις, μέσα από τις οποίες ο μαθητής αντιλαμβάνεται την σωστή παραγωγή του ήχου, λύνει τα φωνητικά του προβλήματα και εξελίσσει την φωνητική του δεξιοτεχνία σε κομμάτια, από το στυλ μουσικής που επιλέγει ο ίδιος jazz, blues, pop, rock, latin.

Τα μαθήματα είναι  ΑΤΟΜΙΚΑ (δηλαδή στην αίθουσα είναι μόνο ο καθηγητής ή καθηγήτρια και ο σπουδαστής), περιλαμβάνουν ασκήσεις για την ανάπτυξη τεχνικής στην άρθρωση των λέξεων, τον ήχο και την αναπνοή, τοποθέτηση φωνής και εκπαίδευση σκηνικής παρουσίας.

Το μάθημα αυτό αποτελεί έναν Κύκλο Ελεύθερης Σπουδής όπου διδάσκεται η Τεχνική της Φωνής με Ασκήσεις, μέσα από τις οποίες ο μαθητής αντιλαμβάνεται την σωστή παραγωγή του ήχου, λύνει τα φωνητικά του προβλήματα και εξελίσσει την φωνητική του δεξιοτεχνία σε κομμάτια, από το στυλ μουσικής που επιλέγει ο ίδιος jazz, blues, pop, rock, latin. Τα μαθήματα είναι ΑΤΟΜΙΚΑ (δηλαδή στην αίθουσα είναι μόνο η καθηγήτρια και ο σπουδαστής), περιλαμβάνουν ασκήσεις για την ανάπτυξη τεχνικής στην άρθρωση των λέξεων, τον ήχο και την αναπνοή, τοποθέτηση φωνής και εκπαίδευση σκηνικής παρουσίας.

Στο τμήμα αυτό οι σπουδαστές μας προετοιμάζονται δημιουργικά να γνωρίσουν τον ελκυστικό χώρο της μουσικής για παραστατικές τέχνες (κινηματογράφος, θέατρο, τηλεόραση), ανοίγοντας έτσι ουσιαστικούς επαγγελματικούς ορίζοντες σ΄ ένα δρόμο που πολλοί αποπειρώνται ν’ ακολουθήσουν σήμερα ενώ λίγοι κατέχουν τις γνώσεις για ν’ ανταπεξέλθουν στις πολυποίκιλες ανάγκες του. Οι σπουδαστές μας μέσα σ’ ελάχιστο χρόνο κατέχουν την τεχνογνωσία για να διακριθούν.

Αυτό το πρόγραμμα σπουδών είναι σχεδιασμένο για φοιτητές που επιθυμούν να επικεντρωθούν στην ακαδημαϊκή μελέτη της μουσικής, διατηρώντας την ελευθερία της ενασχόλησης με τη σύνθεση και ενδιαφερόντων πέρα της μουσικής. Παρέχει εκτενή γνώση της ανάπτυξης της δυτικής μουσικής του 20ου και 21ου αιώνα, με ευρεία κατανόηση της ιστορίας της νεότερης μουσικής. Εισάγει τις σημαντικές μεθόδους της ανάλυσης που εφαρμόζονται στη μουσική της περιόδου αυτής, καθώς και τις ιδέες της αισθητικής, μουσικής κοινωνιολογίας, μουσικής ψυχολογίας και κριτικής θεωρίας.

Ο Ιδρυτής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής των Ωδείων “ΝΙΚΟΣ ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ” Γιώργος Παζαΐτης, γνώστης των σύγχρονων αναγκών των μαθητών, έχει επεξεργαστεί και προτείνει μια ταχύρρυθμη μέθοδο εκμάθησης και συνοδείας τραγουδιών στην Κιθάρα που απευθύνεται τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες με απλά, άμεσα και εφαρμόσιμα βήματα, χωρίς να προϋποθέτει μακρόχρονη ενασχόληση με νότες ή θεωρία που μπορεί να φαίνονται μακριά από την σύγχρονη αισθητική. Είναι μια επαναστατική Μέθοδο ταχύρρυθμης εκμάθησης ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ  χωρίς νότες σε  3 μόνο μήνες.

Η αμεσότητα των αποτελεσμάτων του κάθε μαθήματος αυτής της μεθόδου, είναι πραγματικά μια ευχάριστη αποκάλυψη για τον μαθητή επειδή του δίνει την δυνατότητα από το δεύτερο κιόλας μάθημα να συνοδέψει με την κιθάρα τον εαυτό του σε κάποια τραγούδια.

Ο μαθητής αποκτά αυτοπεποίθηση και μαθαίνει να αντλεί ευχαρίστηση από τη μουσική εξάσκηση γιατί αυτή του δίνει σύντομα την δυνατότητα να παίξει τα αγαπημένα του τραγούδια, να εκφραστεί μουσικά και να επικοινωνήσει με τους φίλους του μέσα από κοινές αναφορές.

Τα μαθήματα αυτής της μεθόδου βασίζονται στην τεχνική της κλασικής κιθάρας, γιατί είναι η βάση για οποιοδήποτε στιλ παιξίματος επιλέξει στο τέλος των μαθημάτων. Επίσης, με την τεχνική αυτή θα είναι έτοιμος όταν θελήσει κάποια στιγμή, να περάσει με ανεπαίσθητο τρόπο στην μελέτη της κλασικής κιθάρας πολύ εύκολα.

Το κάθε μάθημα αυτής της μεθόδου, βασίζεται στην πρακτική εφαρμογή των συγχορδιών επάνω σε γνωστά τραγούδια από το Ελληνικό αλλά και το Διεθνές ρεπερτόριο. Τελειώνοντας τον κύκλο των μαθημάτων, ο μαθητής θα μπορεί να συνοδεύει με την κιθάρα του τον εαυτό του αλλά και την παρέα του στα αγαπημένα τους τραγούδια.